Dit is een vraag die ik vanuit heel veel opdrachtgevers krijg. Een containerbegrip in mijn beleving, maar dat is een andere discussie…
In deze blog schrijf ik over ‘flexibel’ en wat er in de arbeidsmarkt vaak mee bedoeld wordt (beschikbaarheid) en niet wat het eigenlijk inhoudt (omgaan met verandering).
Laatst had ik een gesprek met een collega, een echte millennial qua denkwijze en visie op werk en privé. Hij heeft mij wel aan het denken gezet over dit onderwerp. Toen hij bijna klaar was met zijn studie was hij op zoek naar leuke vacatures. Hij zag vaak de term ‘flexibel’ staan in vacatures en dat sprak hem erg aan. Hij reageerde ook op vacatures vanwege die wens en mogelijkheid. In zijn motivatiebrief beschreef hij ook dat het hem ideaal lijkt om het werk in te passen in zijn leven. Werken wanneer hij wilt, wel zijn uren maken, maar dan als het hem uit komt. Verantwoordelijk voor de output, eigen tijden bepalen en afgerekend worden op resultaat. Avonden en weekenden werken is geen probleem, als hij een keer geen zin heeft om doordeweeks te werken dan hoort dat er gewoon bij. Wat mooi dat een organisatie die flexibiliteit kan bieden.
In de praktijk blijkt dat toch even anders. Als organisaties vragen om flexibiliteit dan bieden ze dat vaak zelf niet. Wat zij eigenlijk bedoelen, is dat je 9-12 uur per dag werkt, daarnaast in de avonden gewoon bereikbaar bent voor klanten en deze direct helpt als ze dit vragen en dat je de weekenden ook nog doorhaalt als de werkgever dit verwacht. Alhoewel er niets mis is met de mentaliteit van hard werken en veel uren maken (sterker nog, dit heeft ook mijn voorkeur), heeft hij mij wel aan het denken gezet. Wel vragen om flexibiliteit, maar het niet bieden. Millennials accepteren dit niet zo maar.